Miałem 5 lat, jak został wprowadzony stan wojenny. Dużo z tego okresu pamiętam. Dużo niesprawiedliwości, zakłamania i bólu wtedy ten świat przyniósł pięcioletniemu dzieciakowi. Pamiętam jak z ojcem szybko biegliśmy od znajomych do domu, aby zdążyć przed godziną policyjną. Pamiętam jak zomowcy spałowali mojego ojca za nic, za to, że wracaliśmy do domu, a minęła już godzina 22. Jak oglądaliśmy jedynie słuszny państwowy dziennik telewizyjny, jak słuchaliśmy zagłuszanego radia „Wolna Europa”. Pamiętam, jak mój brat 25 letni z żoną będącą w ciąży udał się przed stanem wojennym na wycieczkę poślubną do Austrii. I już go nie zobaczyłem przez kilkanaście lat. I wiele więcej pamiętam.
To był czas totalitaryzmu komunistycznego. To historia, to nasza przeszłość. Ale historii należy uczyć się, tak aby wyciągać odpowiednie wnioski i nie wracać do błędów z przeszłości.
Tydzień temu, w niedzielę umarł gen. Wojciech Jaruzelski. Miał 90 lat. Był ostatnim przywódcą PRL, współtwórcą Okrągłego Stołu, pierwszym prezydentem po 1989 r. Sądzony w procesie autorów stanu wojennego i ws. masakry na Wybrzeżu w 1970 r. Oba procesy były zawieszone od lata 2011 r. z powodu złego stanu zdrowia Jaruzelskiego, teraz zostaną umorzone. Był sybirakiem, żołnierzem II wojny światowej. Jaruzelski to postać bardzo dramatyczna i kontrowersyjna, to postać z czasu totalitaryzmu komunistycznego. Ale myślę, że to postać, która cały czas wewnętrznie walczyła, bo trudno służyć Rosji – ZSSR i Polsce – PRL, a jeszcze trudniej służyć dobru i prawdzie. Ta wewnętrzna walka przy końcu jego życia została zwycięska, jeśli dobrowolnie i świadomie poprosił kapłana o sakrament pojednania i Eucharystii. Jakże wielkie wtedy odniósł zwycięstwo.
Zerknijmy szybko do Biblii, do Łk 23,39, na scenę ostatnich chwil, minut życia Jezusa Chrystusa.
Jeden ze złoczyńców, których powieszono, urągał Mu: ?Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas?. Lecz drugi, karcąc go, rzekł: ?Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił?. I dodał: ?Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa?. Jezus mu odpowiedział: ?Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju.
Pojednanie człowieka z Bogiem przez Jezusa Chrystusa, który wcześniej nie doświadczył łaski poznania Boga, daje temu człowiekowi łaskę miłosierdzia i miłości samego Stwórcy. „Dziś ze Mną będziesz w raju” – słowa Jezusa stają się faktem. Pierwszą osobą w innej rzeczywistości – w raju był ten „dobry” łotr, który doświadczył łaski przebaczenia, przez także umierającego samego Boga w osobie Jezusa.
Stąd też nikt z żyjących nie ma prawa osądzać zmarłego. Należało osądzać podczas jego życia, za popełnione czyny wobec polskiego narodu, zgodnie z prawem pozytywnym. Wtedy ludzie przed sądami powinni protestować, krzyczeć i domagać się sprawiedliwości. Trzeba było przed sejmem krzyczeć i domagać się zmian w prawie, tak aby zwyciężało dobro ludzi sprawiedliwych a nie tylko wybranych komunistów, postkomunistów czy liberałów. A każdemu zmarłemu człowiekowi, obojętnie na jego historię należy się szacunek do niego i do aktu śmierci. Dla jednych śmierć to wieczne odpoczywanie, spanie i niebyt, a dla innych i dla mnie to narodziny, zmartwychwstanie i dynamizm życia w Bogu dzięki Jezusowi w Duchu Świętym.
„wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie … ” na pewno nie jeden z Was zna te słowa, mówione czy śpiewane podczas pogrzebu. Ale nie wiem czy wiecie, że one zakładają fałszywy obraz Bożej rzeczywistości a teologicznie są błędne, a w aspekcie eschatologicznym są nie do przyjęcia.
A Rafałowi Ziemkiewiczowi, który na Twitterze napisał „Kiszczak uzdrowiony, Kwaśniewski trzeźwy… Zbierajmy cuda na kanonizację Towarzysza Sługi Twego Panie Generała. Czekam na nawrócenie Urbana”, też trzeba pomóc. W końcu jak Paszyn chce być radnym, to też jemu trzeba poradzić, aby nie pisał takich dennych sarkazmów, zwłaszcza w dzień pogrzebu. Fakt, że pogrzeb powinien odbyć się w spokoju i kameralnie.
Wracając do tego konkretnego pogrzebu, należy spojrzeć na inne kwestie. Ten pogrzeb przy okazji był bezcennym źródłem wiedzy, kto i jak zaplanował formę pogrzebu, kto wybrał i pozwolił na miejsce i wojskowe honory, kto był i w jakiej roli występował na pogrzebie. Wśród wielu osób zgromadzonych na pogrzebie był m.in. Adam Michnik, itd. Z tego należy wyciągać wnioski i na ten temat pisać felietony czy paszkwile. Bo prawdą jest, że po 25 latach „odzyskania wolności” ci sami ludzie, tylko nieco starsi, którzy swoimi działaniami wprowadzali nienawiść, kłamstwa, niesprawiedliwość społeczną, dalej piastują istotne miejsca w społeczeństwie i są całkowicie bezkarni. I tylko śmierć przysłuży się w sprawiedliwości społecznej, ale jeszcze musi minąć kilkanaście lat. Dlatego, jeżeli chcemy budować silną Polskę, to postawny na nowe pokolenie i na nowe życia. Nie bójmy się tego!
korona czy wieniec czy aureola, 3w1
